معاویه و مرگ عایشه

یا خدای فاطمه (س) 

آیا صحیح است که ابن خلکان مى نویسد:عایشه در زمان پادشاهى معاویه، در سال 58 هجرى و در سنّ 67 سالگى مرد و در بقیع دفن شد. پس از مرگ عایشه، پسر عمر بر او گریست و این خبر به معاویه که هنوز در مدینه بود رسید و به عبدالله بن عمر گفت: آیا براى مردن یک پیرزن گریه مى کنى؟ عبدالله گفت: تمام فرزندانِ ام المؤمنین بر او مى گریند; البته کسى که فرزند او نباشد (یعنى مؤمن نباشد) نمى گرید.(1)

با ذکر صلوات و لعن بر قاتلان سیدالشهدا بخوانید !

با ملاحظه این حدیث در مى یابیم که معاویه گریستن فرزند عمر بر عایشه را به مسخره گرفت ولى عبدالله پاسخى دندان شکن به او داد.از طرفى این جوابِ عبدالله بن عمر، معاویه را ـ به دلیل کشتن عایشه که او را ام المؤمنین مى خواندند ـ بى دین و مرتدّ معرفى کرد.

پی نوشت:

(1)وفیات ابن خلکان، ج 3، ص 16.