حدیث حوض و عدالت صحابه+سند

یا خدای فاطمه (س) 

از جمله احادیثى که بناى عدالت همه صحابه را سست وفرو مى‌ریزد وبهشتى بودن آنان را زیر سؤال مى‌برد حدیث معروف حوض است که در منابع معتبر روائى اهل سنت نقل شده است.



محمد بن اسماعیل بخارى مى‌نویسد:
 

با ذکر صلوات بخوانید !

حَدَّثَنِی إِبْرَاهِیمُ بْنُ الْمُنْذِرِ، حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ فُلَیْح، حَدَّثَنَا أَبِی قَالَ، حَدَّثَنِی هِلاَلٌ، عَنْ عَطَاءِ بْنِ یَسَار، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ، عَنِ النَّبِیِّ صلى الله علیه وسلم قَالَ " بَیْنَا أَنَا قَائِمٌ إِذَا زُمْرَةٌ، حَتَّى إِذَا عَرَفْتُهُمْ خَرَجَ رَجُلٌ مِنْ بَیْنِی وَبَیْنِهِمْ فَقَالَ هَلُمَّ. فَقُلْتُ أَیْنَ قَالَ إِلَى النَّارِ وَاللَّهِ.



قُلْتُ وَمَا شَأْنُهُمْ قَالَ إِنَّهُمُ ارْتَدُّوا بَعْدَکَ عَلَى أَدْبَارِهِمُ الْقَهْقَرَى. ثُمَّ إِذَا زُمْرَةٌ حَتَّى إِذَا عَرَفْتُهُمْ خَرَجَ رَجُلٌ مِنْ بَیْنِی وَبَیْنِهِمْ فَقَالَ هَلُمَّ. قُلْتُ أَیْنَ قَالَ إِلَى النَّارِ وَاللَّهِ. قُلْتُ مَا شَأْنُهُمْ قَالَ إِنَّهُمُ ارْتَدُّوا بَعْدَکَ عَلَى أَدْبَارِهِمُ الْقَهْقَرَى. فَلاَ أُرَاهُ یَخْلُصُ مِنْهُمْ إِلاَّ مِثْلُ هَمَلِ النَّعَمِ ".(1)

پس از تو ( صحابه ) مرتد شدند و به عقب بر گشتند. پیغمبر فرمود: من نمى‏بینم که از آنان کسى رهایى یابد مگر تعداد اندک و انگشت شمار.

ابن کثیر دمشقى سلفى در البدایة والنهایة به نقل از عائشه مى‌نویسد:

لما قبض رسول الله صلى الله علیه وسلم ارتدت العرب قاطبة واشرأبت النفاق.(2)

پیامبر که از دنیا رفت همه اعراب مرتد شدند و نفاق همه جا را فرا گرفت.



طبق این دو روایت، جز عده‌اى انگشت شمار از صحابه، بقیه مرتد شدند؛ چه آن‌ها که جزء السابقون الأولون بوده‌اند و چه آن‌ها که بعد‌ا اسلام آوردند.

شما چطور از عدالت اصحاب دفاع میکنید در حالیکه ارتداد انها را هم از منابع خودتان داریم؟



پی نوشت:

(1)-البخاری الجعفی، محمد بن إسماعیل أبو عبدالله (متوفای256هـ)، صحیح البخاری، ج 3، ص 1017، ح 2615، کتاب الوصایا، ب 23، باب قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى ( إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ... و ج 7، ص 209، ح 6587، کتاب الرقاق، ب 53، باب فِی الْحَوْضِ، تحقیق د. مصطفى دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987 .

(2)-القرشی الدمشقی، إسماعیل بن عمر بن کثیر أبو الفداء (متوفای774هـ)، البدایة والنهایة، ج 6، ص 336، ناشر: مکتبة المعارف – بیروت.