جدای
از زندگی مدرسهای شاگردان وظیفه همه معلمان است که ارزشیابی را
از وجه ناآگاهانه به شکل آگاهانه درآورند و بدانند که ارزشیابی تنها برای صدور جواز عبور شاگرد
به کلاس بالاتر نیست. در کنار ارزشیابی از پیشرفت تحصیلی فراگیران باید کارایی معلمان در امر تدریس نیز
مورد ارزیابی
قرار گیرد و میزان موفقیت یا عدم موفقیت معلمان همراه با عوامل موثر در آن مشخص شود معلم باید پس از
بررسی میزان پیشرفت تحصیلی شاگردان و تعیین عوامل موثر در آن ، برای رفع نواقص و اشکالات موجود ، اقدامات
لازم را به عمل آورد در واقع او
باید به اصلاح طرح اجرا و ارزشیابی کل فرایند تدریس و یادگیری
بپردازد. برای نیل به این هدف معلم نیازمند شناخت ویژگیهای بدنی ، روانی ، اجتماعی ، عاطفی و
همچنین تواناییهای
علمی ، استعدادها و نارساییهای شاگردان خود است.
زیرا هدف آموزش و پرورش تنها انتقال معلومات و
حقایق علمی نیست بلکه برآوردن نیازهای همه جانبه شاگردان است به طریقی که همه آنان بتوانند
استعدادهای خود را از قوه به فعل
درآورند. معلم در ارزشیابی مستمر از فرایند آموزش موظف است از یک
طرف به رشد گروهی و پیشرفت همه افراد کلاس توجه کند و از طرف دیگر متوجه کمبودهای آموزشی و
نقایص پیشرفت تک
تک فراگیران باشد و به کشف و برطرف کردن عواملی که سبب چنین کمبودها و نقایصی شده است، بپردازد.
اهداف ارزشیابی
• ارزشیابی به عنوان وسیلهای برای شناخت
تواناییها و زمینههای علمی شاگردان و تصمیمگیری برای انجام دادن فعالیتهای بعدی آموزش: یادگیری جریانی
متوالی و بهم پیوسته است، از همین
رو کسب مهارت و دانش در هر زمینه مستلزم داشتنم پایههای قوی و
مستحکم و در عین حال کاملا علمی میباشد. برای نیل به این اهداف ارزیابی ضروری مینماید.
• ارزشیابی به عنوان وسیلهای برای شناساندن
هدفهای آموزشی در فرایند تدریس: فعالیتهای آموزشی به منظور رسیدن به هدفهای آموزشی صورت میگیرد و
ارزشیابی تحقق یا عدم تحقق هدفها
را مشخص میکند.
• ارزشیابی به عنوان وسیلهای برای بهبود و اصلاح
فعالیتهای آموزشی: نتایج ارزشیابی نه تنها میزان پیشرفت تحصیلی شاگردان و عملکرد
آنان را در فعالیت
آموزشی و پرورشی مشخص میکند بلکه کیفیت تلاش شاگرد و روش تدریس معلم و میزان مهارت وی را در این
زمینه ارزیابی میکند و به معلم فرصت میدهد همواره درصدد اصلاح و بهبود روش تدریس خود برآید.
• ارزشیابی به عنوان وسیلهای برای شناخت نارساییهای
آموزشی شاگردان و ترمیم آنها: اگر ارزشیابی بر اساس موازین علمی تهیه و اجرا شود میتواند درباره
پیشرفت تحصیلی شاگردان و ضعفها و نارساییهای آنان اطلاعات مفیدی در اختیار معلم قرار دهد و نشان خواهد داد که
شاگردان چه مطالبی را فرا گرفته
و چه مفاهیمی را نیاموختهاند و چگونه میتوان آنان را برای جبران
چنین کمبودهایی یاری
کرد.
• ارزشیابی به عنوان وسیلهای برای ایجاد رغبت و کسب
عادات صحیح آموزشی در شاگردان: ارزشیابی نباید صرفا به منظور نمره دادن و تعیین افراد
قوی و ضعیف بکار
رود. اگر ارزشیابی به عنوان وسیلهای برای تهدید شاگردان و تعیین افراد ضعیف مورد استفاده قرار گیرد،
ارزش تربیتی خود را از دست میدهد. بلکه ارزشیابی باید آنها را با میزان کار و فعالیتشان آشنا سازد و
علت میزان پیشرفت و عقب ماندگی آنها را مشخص کند و در آنان رغبت و انگیزه تلاش و فعالیت بیشتر بوجود آورد.
• ارزشیابی به عنوان عاملی برای ارتقا شاگردان: یکی دیگر
از وظایف ارزشیابی سنجیدن میزان توانایی شاگردان برای ارتقا به مرحله دیگر
است. اما نباید طوری عمل شود که
تمام توجهات به محصول نهایی معطوف و موقعیت صحیح آموزشی کمکم به
دست فراموشی سپرده شود.
آینده بحث
متاسفانه وقتی سخن از فعالیتهای آموزشی بعد از تدریس
مانند امتحان و ارزشیابی به میان میآید نوعی غرور در شخصیت معلم و نگرانی و اضطراب در چهره شاگردان به
وضوح مشاهده میشود. مفاهیم مختلف ارزشیابی ، در اغلب موارد برای شاگردان همراه ترس و اضطراب است زیرا در
آنان معنای شکست یا موفقیت ، قبول یا رد شدن را تداعی میکند. به علت طرز تلقی و عملکرد غلط بسیاری از
معلمان امتحان و
ارزشیابی مانند تحول وحشتناکی در سراسر نظام آموزشی کشور ما سایه افکنده است. معلم نباید همواره از
امتحان و ارزشیابی به عنوان یک ابزار قدرت استفاده کند و باید با ایجاد زمینههای مطلوب آموزشی این نگرانی و
وحشت از امتحان را از اذهان شاگردان پاک کند.