اگر از مرگ می ترسید بخوانید !

یا حق

شـمـا آخـرت خـویـش را خـراب و دنـیـایـتـان را آبـاد کـرده ایـد، بـه هـمـیـن دلیل خوش ندارید از جاى آباد به منزل ویران نقل مکان کنید.

تصور مرگ‌ وحشتناک‌ترین‌ تصورات‌ است‌. آدمی‌ ازهیچ‌ چیزی‌ به‌ اندازه‌ مرگ‌ نمی‌هراسد بلکه‌ از هر چیز دیگر که‌ می‌ترسدبه‌خاطر مرگ‌ است‌، گاهی‌ مشاهده‌ یک‌ منظره‌ وحشتناک‌ بدون‌ آن‌ که‌منتهی‌ به‌ مرگ‌ شود افکار انسان‌ را عوض‌ می‌کند و منجر به هراس فرد می گردد. به راستى چرا مردم از مرگ مى ترسند؟ بسیاری‌ از اندیشمندان‌ چه‌ مسلمان‌ و چه‌ غیرمسلمان‌کوشیده‌اند تا پاسخی‌ معقول‌ به‌ این‌ پرسش‌ اساسی‌ بدهند. این نوشتار این فرصت را در اختیار ما می گذارد تا براساس سخنان معصومین علل هراس از مرگ را دانسته وخود را بهتر بسنجیم.

 

هشدارهای قبر به انسانها قبل از مرگ

به نام خدا

آیا می‌‌دانید پس از مرگ به چه چیزهایی نیاز دارید؟

آیا می‌‌دانید برای رهایی از آن تونل وحشت(البته برای برخی)، به چه ابزار امنی احتیاج دارید؟

آیا برای تنهایی و تاریکی و وحشت قبر، تا قیامت، فکر کرده‌‌اید؟

اگر این افکار در ذهن شما هم هست، این مطلب را بخوانید...

 

اربعیـن آمـــد و اشگـم ز بـصــر مـــی‎آیــد گوییا زینب محزون ز سفر می‎آید

بسم الله الرحمن الرحیم



برای اندازه واقعی روی عکس کلیک نمایید

اربعیـن آمـــد و اشگـم ز بـصــر مـــی‎آیــد      گوییا زینب محزون ز سفر می‎آید  
باز در کرب و بلا شیون و شینی برپاست      کـز اسیــران ره شــام خبـر می‎آید

اربعین و زیارت امام حسین علیه السلام با نام دو تن عجین است. یکی از این دو تن «عطیة بن عوف کوفی» است که در نخستین اربعین سیدالشهداء، به کربلا رفت و مرقد پاک آن حضرت را زیارت نمود. عطیه، اهل کوفه بود و در زمان خلافت امیرمؤمنان علی علیه السلام دیده به جهان گشود. از او نقل شده است: وقتی از مادر متولد شدم، پدرم مرا به کوفه نزد علی علیه السلام برد و عرض کرد: این پسر به تازگی از مادر متولد شده، او را چه بنامم؟ امام فرموده بود: «هذا عَطیّة اللّه ؛ این هدیه ای الهی است.» به همین مناسبت، مرا عطیه نامیدند. عطیه با «محمدبن اشعث» بر ضد «حجاج بن یوسف ثقفی» حاکم ظالم مدینه قیام کرد، ولی پس از شکست محمدبن اشعث، راهی فارس شد. وی از مردان مورد اعتماد است که شیعه و سنی از او روایت نقل کرده اند. عطیه هم چنین خطبه حضرت زهرا علیهاالسلام را در مورد غصب فدک از عبداللّه بن حسن شنیده و آن را نقل کرده است.